De volgende morgen word ik tegen zessen gebeld, rechtstreeks door tnt, het blokhoofd had nog vegeten te vertellen dat aan de werkzaamheden nog een verplichte cursus aan voorafgaat. Of ik mekaar even, godbeterrut, om zeven uur wilde melden bij het ongestelde kipje. Gelukkig had me zus haar e geval laten staan in mijn gang. De spuit was er niet bij, met de duo penotti in de hand besprong ik het e geval. Als je de weg eenmaal kent lijkt hij veel korter en dan had ik ook nog eens deuris het e geval zodat ik vlot en soepeltjes de tnt in rolde. Het scheelde natuurlijk ook aanzienlijk dat dat hele schorrie morrie kamp nog lag te maffen, dus enige vorm van afleiding was er niet bij. Het exponentieel gebeuren had dus drie gaatjes, terwijl ik altijd had gedacht dat het er maar twee waren, de e foets van me zus had hier toch wel een belangrijke rol in gespeeld.

 

Ik kom bij het kipje-hokje, het is leeg. Ik loop er doorheen en vraag een lullikert uit de eerste zaal of opoe het kipte misschien verzwolgen heeft maar haar buurvrouw zegt me zonder op te kijken dat ze wegbezuinigd is. Ze begint voor dur eugu maar dan samen met haar  man.

 

De beginnerscursus wordt gehouden in een hoekje van de eenheidsworsten zaal. Een van de unox mannen gebaart me te zitten, het valt me nu ineens op dat er nog wat cursisten zijn met gekleurde petjes en piercings, er zal nog heel wat opgeleid moeten worden, zo te zien.

 

De unox man begint, geen goeiemorgen heren, geen vriendelijk gezicht maar hij begint als volgt. Band 39 is uit de roulatie wegens onderhoud. Band 18 is de drukste band, zij loopt tot band 22, vanaf band 22, begint dan het verwerken van de pakketten die naar de bovenverdieping van de vrouwenzaal gaan. Ik begrijp mer geen zak van, waar heeft de goede rookworst het in jezusnaam over? Ik kijk om me heen voor een beetje gein met mijn maten met de gekleurde petjes om de unox worst een beetje in de maling te kunnen nemen. De petjes zitten tot mijn stomme verbazing een beetje met de worst mee te knikken, alsof ze hier ook maar iets van begrijpen. Eerst denk ik, laat ze de kleren krijgen maar ik zit er nu eenmaal, nog steeds geen cent te makken, dus moet ik er maar het beste van maken. Ik steek als een van de kids mijn middelste vinger in de lucht en krijg zowaar het woord niet.

 

Ik zeg, dus als ik het goed begrij[ gaat loopband 4 tenslotte over in loopband 17 en gaan de pakketten daar rechtstreeks op de hogere band. Waar 36 ze overneemt, gesorteerd op de zegel codes.

 

Hoho, zegt de worst, je wilt veel te snel.

 

De petjes zitten allemaal weer te knikken. Jaja, hij wil veel te snel. Ik weet niet precies of ik in een horrorfilm of in een comedy ben beland, maar in iedere geval nieuwsgierig genoeg om te blijven horen.

 

De man gaat verder in zijn monotone stem. Als het dan tot zover duidelijk is en er verder geen vragen meer zijn, ga ik na de pauze verder. U krijgt de tijd om in het glazen hokje dat nu leegstaat een sigaret te roken. Naar buiten is strikt verboden, vanwege de buiten verordening 12 a onder 467. De petjes knikken, logisch toch?. Als eerste vlieg ik naar het buitenhokje van het kipte van het laatste loodje dat nu weer het eerste is. Ik vraag me ineens af of ze de cursusdagen ook zullen uitbetalen of dat ik hier weer eens voor de kut zijn viool zit te spelen. In ieder geval hoef je hier gelukkig allenig maar in en uit te klokken dus ik hoef verders zelf niets in de gaten te houden.

 

 

 

Godsklere, ik zal toch geen flikker worden. Ik voel in ene ook wel wat voor de gast zelf, hij lijkt wel wat op mij. Hoezo wat? Ik ben het!

Ik lees in de reacties dat hij hartstikke potent is net als ik.

 

 

Ik had geen cent meer te makken, ik moest het wel aannemen. Ik doe de deur achter me dicht en rijd langs het kanaal, bij het woonwagenkamp is het de gebruikelijke bende. Ouwe auto’s die opstapelt staan en het stikt er van de ongewassen kindertjes, ik mag ze wel, ze nemen ook snoepjes van me aan. Als ik zoiets zou doen bij de kinderen uit mijn straat lopen ze gillend weg als zijnde dat ik een kinderlokker ben. Deze ongewassen kereltjes niet, ze graaien zelfs nog even na in je jaszakken of je misschien nog wat vergeten bent te ‘geven’. Ik fietste langs en mijn broodtrommel was al van mijn bagagedrager afgejat voor ik er erg in had. Er achterna kon ik niet, de eerste dag mag je niet te laat komen.

 

Eenmaal dat gajes voorbij gaat het seiken on bliksemen en ik had geeneens een jas aan. Misschien nog wel een gelukkie ook want een lijf droogt sneller dan een jas en zeker het mijne daar ik het die ochtend na de spuit had ingesmeerd met boddie lotion dus het gelle zo mijn heuveltjes af. Link was het wel want zo’n bliksem kan evengoed nog mooi in je stuur slaan. Gelukkig kwam ik toen al snel in de Gladiolenlaan daar staan bomen en reed ik lekker beschut, tweede links en toen nog ff rechtsaf en ik was d’r. Het is echt een joekel van een gebouw, ga d’r maar aan staan. De hoofdingang liet ik rechts liggen, dat kwam mooi uit want ik houd helemaal biet van kader, kakjanussen zijn het, zakkenlegers. Ik ging het gebouw om maar zag er geen achteringang, de achteringang zat dan weer opzij, van enige intelligentie kan hier weinig sprake zijn om van plenning nog maar niet te spreken. Er was daar een klein glazen hokje met een lekker wijfie erin. Op een bordje stond dat ik me bij haar moest melden. Ik ga naar binnen en bedenk een gevat binnenkomertje dat het altijd weer leuk doet bij de mokkeltjes, goedsmorgens juffrouw hannibal. Oeps, haar vlag is niet allenig uit, ze heeft zo te zien ook nog opoe op bezoek. Ze geeft me met haar sacherijnige kop een nummertje dat moest ik binnen afgeven, ik probeer nog even een lubbersje op haar bil maar ze geeft geen sjoege.

 

Ik stap de grote hal binnen, even dacht ik dat ik in de hel was beland maar dan zonder vlammen, achter een soort tafels zaten vrouwen, niet zomaar vrouwen maar ze waren lelijk als de nacht. Ik had nog nooit zoveel lullikers bij elkaar gezien. Ze waren alles bij elkaar behoorlijk middelbaar en zo te zien spoorden ze geen van allen. Niemand had oog voor mijn knappe verschijning, ze waren druk in de weer met brieven, likken, sorteren, frutselen, openstomen, dat soort werk. Er kwam een man in een stofjas op me af en vroeg naar mijn nummer, ik stak mijn hand uit maar als zijn ogen hakken konden had ik nu geen hand meer gehad. De koelieleider bracht me naar een volgende zaal, wat kleiner. Het was de mannen pakettenzaal. De mannen zagen eruit als mannen, meer valt er niet over te zeggen, eenheidsworsten van unox zijn er nog gezellig bij. De slavendrijver kon zowaar praten, hij zei me, dit is de zaal van de lichte pakketten, we gaan naar de volgende zaal.

 

In de volgende zaal, wat de mijne zou worden, zitten allemaal miezerige mannetjes. Verschrompelde gevalletjes waar ik met mijn flinke torso behoorlijk op zou vallen en waarschijnlijk bewonderd zou worden. Maar is dat waar een mens op zit te wachten, zo vroeg ik mij af. Ik was nog niet binnen of de bovenmeester zegt me dat er nu geen werk is maar verwacht me de volgende dag in de shift van 1 tot 7. Geen mannetje kijk op of om, mijn keel lijkt dichtgeknepen en ik verlaat het gebouw.

 

Het menstruerende mokkeltje nog even een lubbersje op haar andere bil, fiets pakken, links, twee keer rechts, de Gladiolenlaan, het kanaal langs en mijn verhaal halen bij die schoffies van het woonwagenkamp. Zij hadden hun wangen al vol pindakaas en duo penotti zitten dus ik viste mooi niet in het net. Ik heb ze toen een flinke hengst verkocht en ben doorgereden naar huis, waar de kinderen uit de straat weg vluchten omdat hun moeders hunne hebben wijsgemaakt dat ik een kinderlokker ben.

mijn god, wat een lekker ding, helemaal mijn tiep.

Mijn leven was tot nu toe wel zo verschrikkelijk verkloot dat mij aan de eind van de rit, dat is dan nu, nog slechts twee gaatjes overbleven om me in te storten. Het eerste was een verkorte  opleiding in het hele computergebeuren. Mijn laatste studie voor het elektrisijnsgebeuren was net in het water gevallen, dus in feiten zag ik een nieuwe opleiding niet meer zitten. De eerste keuze heb ik zodoende af kennen wijzen en van de hand gedaan, ik ging voor de tweede keuze in de hoop dat het een beetje de goeie zou zijn geweest.

Ik zag van de week een sjowtje van die knakker uit Twente, halverwege hield ik het niet meer uit, meneer had zeven jaar verkloot. Ik voelde me ineen een ontzettende klojo, ik had wel toen jaar verkloot met halfslachtige ziektetjes en aanstellerijtjes.  Bij normale mensen zie je het allemaal niet zo maar bij die eikels op de televisie valt het dan weer net wat meer in de kijkers.

 

Mij restte dus nog maar 1 mogelijkheid, gewoon weer in dienst te gaan. Ik heb geen papieren, het is crisis, dus de timing was echt geweldig. Ik naar het uitzendbureau, daar hadden ze alleen maar schoonmaakwerk maar een beetje een vent waagt zich daar niet aan, ik zie me eigu al soppend door de gangen van een ziekenhuis dweilen, mijn niet gezien. Ik wilde wel in een magazijn, lekker op zo’n heftrukkie crossen door de loodsen. Het was er niet. De volgende dag wordt ik gebeld, er was wel wat bij TNT, in de pakketdienst, voor de avond en de nacht. Nu ben ik wel een nachtbrakert dus ik heb het maar gepakt.

 

Ze vroegen affiniteit met de transportwereld, dat heb ik toevallig wel maar de bedoeling was wel dat we in dezelfde zaal werkten en dat de pakketten kwamen binnengestroomd op ionze lopende banden, die eerder logistiek waren aangevoerd in grote vrachtwagens.  De voorwaarden waren dat je zowel fysiek als lichamelijk sterk moest zijn want de pakketten kunnen nog wel eens fors uitpakken.

 

Ik had geen cent meer te makken, ik moest het wel aannemen. Ik doe de deur achter me dicht en rijd langs het kanaal, bij het woonwagenkamp is het de gebruikelijke bende. Ouwe auto’s die opstapelt staan en het stikt er van de ongewassen kindertjes, ik mag ze wel, ze nemen ook snoepjes van me aan. Als ik zoiets zou doen bij de kinderen uit mijn straat lopen ze gillend weg als zijnde dat ik een kinderlokker ben. Deze ongewassen kereltjes niet, ze graaien zelfs nog even na in je jaszakken of je misschien nog wat vergeten bent te ‘geven’. Ik fietste langs en mijn broodtrommel was al van mijn bagagedrager afgejat voor ik er erg in had. Er achterna kon ik niet, de eerste dag mag je niet te laat komen.

Welcome to WordPress.com. After you read this, you should delete and write your own post, with a new title above. Or hit Add New on the left (of the admin dashboard) to start a fresh post.

Here are some suggestions for your first post.

  1. You can find new ideas for what to blog about by reading the Daily Post.
  2. Add PressThis to your browser. It creates a new blog post for you about any interesting  page you read on the web.
  3. Make some changes to this page, and then hit preview on the right. You can always preview any post or edit it before you share it to the world.